Dat is een van de meest vergaande aanbevelingen van de werkgroep lokale rekenkamers aan de minister van Binnenlandse Zaken. Die stelde die werkgroep met name in om de ernst van het probleem slapende rekenkamers in beeld te brengen.

Ontbreken wens
Lokale rekenkamers zijn sinds 2002 bij wet verplicht, maar niet alle gemeente houden zich daaraan. Er zijn gemeenten die niet eens een rekenkamer hebben opgericht en sommige gemeenten hebben er officieel wel een ingesteld, maar laten die geen onderzoek doen. Van de 37 door de werkgroep bezochte gemeenten hebben er zes zo’n slapende rekenkamer. ‘Tevens hebben vijf andere gemeenten met een slapende rekenkamer aangegeven niet met de werkgroep in gesprek te willen’, bericht de werkgroep verantwoordelijk minister Ollongren. ‘Deze raden hebben ook niet de wens om een rekenkamer in te richten.’

Lees meer

Druk vergroten
Vergroot de druk bij notoir slapende rekenkamers om ‘wakker te worden’ via de burgemeesters, zo luidt de aanbeveling van de werkgroep. Zo’n ingreep zet meer zoden aan de dijk dan alleen een aanpak van stimuleren en ondersteuning. Die zal volgens de werkgroep niet leiden tot activering, omdat de weerstand jegens het instrument rekenkamer te groot is. Die komt bijvoorbeeld voort uit  overtuigingen en/of ervaringen die hardnekkig blijven hangen. Om die reden zal ook nadrukkelijk wijzen door het ministerie op de verplichtingen uit de Gemeentewet niet het gewenste effect hebben.

De hondenbelasting is een bloempje van Catherina. Toen deze tsarina in haar zomertuin stuitte op een prachtige bloem, zette ze er een wacht bij ter bescherming. Het werd winter, zij trok naar haar Winterpaleis. Maar de wacht bleef staan. Orders van de tsarina. Na verloop van tijd wist niemand weer waarom er op die gekke plek een wacht stond, maar hij bleef.  

De hondenbelasting is een van de oudste lokale heffingen, al in de Middeleeuwen ingevoerd in de steden. Wat was het geval? Honden vraten de warmoestuinen op, destijds overal midden in stad. En ze verspreidden hondsdolheid. Bovendien had je hondenkarren, dus het had ook iets met transport. Daarover werd al tol geheven, dus… Bovendien waren de eigenaars van honden meestal mensen die het konden lijen. Kortom, reden te over.

Destijds ging het naar grootte: als het een grote hond was, betaalde je belasting, voor een kleine ging je vrijuit. De belastinginners hanteerden een ijzeren beugel om de honden te meten. Kon je hondje ongehinderd door de beugel lopen, dan was je belastingvrij. Vandaar de uitdrukking ‘door de beugel kunnen’.

Lees meer

Er worden projectgroepen samengesteld waarin gemeenten voorbereidingen treffen voor de decentralisatie. Deze projectgroepen maken beleid en afspraken over wat ze samen en wat ze alleen gaan doen.

Een randvoorwaarde voor de doordecentralisatie is het inrichten van een goed proces en grip en inzicht op zaken als kwaliteit, (verdeling van) kosten en cliëntstromen, nu en in de toekomst. Op dit moment is dat inzicht vaak slechts beperkt mogelijk, bijvoorbeeld omdat er veel informatie door de centrumgemeente opgevraagd wordt, of omdat de informatievraag van gemeenten nog niet duidelijk is.

De centrumgemeente is vaak in de lead bij de decentralisatie. En dat is logisch vanwege hun huidige verantwoordelijkheid. De gemeenten moeten intensief gaan optrekken de komende periode om de decentralisatie MO-BW op een verantwoorde wijze vorm te kunnen geven en lokaal te kunnen sturen.